حضرت زهرا (س), مصائب

وصيت و شهادت فاطمه زهرا عليها السلام

ریاحین ـ «بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ هَذَا مَا أَوْصَتْ بهِ فَاطِمَةُ بنْتُ رَسُولِ اللَّهِ‏ صلى الله عليه وآله أَوْصَتْ وَ هِيَ تَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ وَ أَنَّ الْجَنَّةَ حَقٌّ وَ النَّارَ حَقٌّ وَ أَنَّ السَّاعَةَ آتِيَةٌ لا رَيْبَ فِيها وَ أَنَّ اللَّهَ يَبْعَثُ مَنْ فِي الْقُبُورِ يَا عَلِيُّ أَنَا فَاطِمَةُ بنْتُ

غصب خلافت، شکستن پهلوی فاطمه علیهاالسلام و شکیبایی علی علیه السلام

ریاحین ـ وقتى رسول خدا صلى الله عليه وآله رحلت فرمود، انصار در سقيفه بنى ‏ساعده جمع شدند و گفتند: پيامبر صلى الله عليه وآله از دنيا رفت. سعد بن عباده به يكى از پسران خود گفت: من به علت بيمارى نمى ‏توانم سخن خود را به اطلاع مردم برسانم، تو سخن مرا گوش بده و با صداى بلند براى مردم بازگو كن تا مردم بشنوند. سعد سخن مى ‏گفت و پسرش مى ‏شنيد و با صداى بلند تكرار مى‏ كرد تا به گوش ق