زندگی در سایه لبخند رضوی

عصر شیعه : در سیره‌ رضوی به انسان به عنوان موجودی الهی و عنصری خدایی نگریسته شده که کانون برتری‌ها و فضایل اخلاقی و دربردارنده روح الهی و جاودانی است که در نهایت به سوی خدا باز می‌گردد. بنابراین، رابطه با انسان و ارج نهادن به او، رابطه با خالق و ارج نهادن نسبت به پروردگار است.