در غدیرستان طلسم شب شکست!

عصر شیعه ـ به بهانه عیدسعید غدیر خم ترانه ای از مهرداد بهار شاعر معاصر پیرامون عید غدیر را میخوانیم:

خُم آفتاب

لا فتی ، الاّ ؛ علی ، لا سیف ؛ الاّ ذوالفقار           شاه مردان ست ؛ علی ، شمشیر براّ ذوالفقار

شیرحقست ؛ آیتی ؛ ا ز غیرت است                   دید حق را فاصله ؛ یک حیرت است

او لین یار عزیز مصطفا                                      حضرت حیدر؛ علیّ مرتضا

هم علی حق است وهم حق با علی                هو زنم ؛ یا هو ؛ زنم حق ؛ یاعلی

یا علی گوییم تا کا مل شویم                           در غدیر عشق صاحبدل شویم

آیه ی سبز بهارستان ؛ غدیر                            خُم جوشان شرابستان ؛ غدیر

رستخیز عشق را ؛ مبد أ ؛ غدیر                          عدل را ؛ انصا ف را ؛ منشاء غدیر

درغدیرخُم ؛ وضوی عشق بود                           آنچه دیدی ؛ آبروی عشق بود

در غدیرستان؛ طلسم شب شکست                  هم زمین هم آسمان؛ شد مستِ مست

دست در دست علی ؛ داد آفتاب                        نور اول ؛ برگشود از رُخ نقاب

آیه ی اکمال دین ؛ این جا، رسید                      آیه ای امضـاء با خون شهید

بعد من مولا علی را ؛ او شنید                         آب را دل ؛ در تلاطم می تپید

تا علی رخساره در این آب شست                 شیعه را این برکه دست ازخواب شست

گشت تفسیر صراط مستقیم                       شیعه معنا یافت اندر این حریم

سوره ی اکمال شهــر آفتاب                          نور در نور آمد ؛ اندرآب ؛ تاب

برکه جا نی ؛ تازه تر ؛ پیدا نمود                     شد؛ سبوی عاشقان و شد سرود

شد زمین مهمانسرای اهل راز                     پرده های آ سـمانی بود ؛ باز

بوترابی شد ؛ امیــر المؤمنین                      مؤمنان و عرشیان ناظر براین

عرشـیان نظّاره گر ، بر این وقوع                 خط سـیر شیعیان ، می شد شروع

کیست؟ آن قرآن ناطـق، جز علی؟!         نور سـبحانی ؛ به سـیما ، مُنجـلی

آنچه خورشید است؛ می گیرد زوال           غیرَ ت، ای شمسُ الشموس بیمثال

جلوهء جـنّـت ؛ ز روی ماه توست             عرش اعلا ؛ جای جولانگاه توست

ای علی! ای بی کرا ن لا ینتهی            روح تو وسعت نبودش انـتـها

معنی نور ا لسما و اتُ ا لعلی              نز هت جنات تجری تحتها …

معنی انـّا ، عطینا ، کوثری                   از سماوات؛ ا لی تحت اّلثری

آن شب معراج ، در بزم وصا ل                 دیده هایت ، چون برآرم در خیال

قاسم الجنات تو ، شا فع ، تو یی             جلوه ی حق برجهان ساطع تویی

زینبی می پروری چون شرزه شیر              با حسین همراه ؛ در هر داروگیر

اندرآن هـنـگـا مه ی بحا ً بحا                   نور باران بود ؛ عرش کبریا

ای خدا! هر گاه ، دلتنگت شوم               خیره در شکلِ*(علی علیه السلام) قشنگت می شوم

منبع» شبکه ایران