احادیث ولایت و برائت ۱

قالَ أمير المؤمنين عليه السلام:

و اَللَّهِ لَوْ أَنَّ هَذِهِ اَلْأُمَّةَ قَامَتْ عَلَى أَرْجُلِهَا عَلَى اَلتُّرَابِ وَ اَلرَّمَادَ وَاضِعَةٌ عَلَى رُءُوسِهَا وَ تَضَرَّعَتْ وَ دَعَتْ إِلَى يَوْمِ اَلْقِيَامَةِ، عَلَى مَنْ أَضَلَّهُمْ وَ صَدَّهُمْ عَنْ سَبِيلِ اَللَّهِ وَ دَعَاهُمْ إِلَى اَلنَّارِ وَ عَرَضَهُمْ، لِسَخَطِ رَبِّهِمْ وَ أَوْجَبَ عَلَيْهِمْ عَذَابَهُ بِمَا أَجْرَمُوا إِلَيْهِمْ لَكَانُوا مُقَصِّرِينَ فِي ذَلِكَ.

حضرت امیر المؤمنین عليه السلام فرمودند:
والله اگر این امّت تا روز قیامت بر خاک ایستاده و خاکستر بر سر خویش بریزند و به درگاه خداوند ضجّه و زاری نمایند و بر کسانی که آنان را گمراه ساخته‌ و از صراط مستقیم منحرف نموده‌اند و آنها را به سوی آتش جهنم خوانده اند و به غضب پروردگار مبتلایشان ساخته اند و عذاب الهی را بر آنها واجب کرده اند، لعن و نفرین نمایند، باز هم در لعن آنها کوتاهی و کم کاری کرده اند.