احادیث ولایت و برائت 18

عنْ إِسْمَاعِيلَ الْجُعْفِيِّ قَالَ قُلْتُ لِأَبِي جَعْفَرٍ علیه السلام رَجُلٌ يُحِبُّ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ علیه السلام وَ لَا يَبْرَأُ مِنْ عَدُوِّهِ وَ يَقُولُ هُوَ أَحَبُّ إِلَيَّ مِمَّنْ خَالَفَهُ فَقَالَ هَذَا مُخَلِّطٌ وَ هُوَ عَدُوٌّ لَا تُصَلِّ خَلْفَهُ وَ لَا كَرَامَةَ إِلَّا أَنْ تَتَّقِيَهُ.

اسماعيل جعفی می گوید: به امام باقر علیه السلام عرض كردم، شخصی است امیرالمؤمنین علیه السلام را دوست مى دارد ولی از دشمن او تبری نمی جوید، و می گوید: امیرالمؤمنین علیه السلام نزد من از مخالفینش محبوب تر است. حضرت فرمود: چنین شخصی آشفته حال است و دشمن محسوب می شود، پشت سر او نماز نگذار، (چرا که) او کرامت و ارزشی ندارد، مگر اینکه از او بترسی و مجبور به تقیه باشی.