احادیث ولایت و برائت 21

حضرت امام کاظم  علیه السلام در فرازی از نامه ای که در پاسخ سوالات علی بن سوید چنین نگاشتند:

فلَعَمْرِی لَقَدْ نَافَقَا قَبْلَ ذَلِکَ وَ رَدَّا عَلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ کَلَامَهُ وَ هَزِئَا بِرَسُولِهِ ص وَ هُمَا الْکَافِرَانِ عَلَیْهِمَا لَعْنَةُ اللَّهِ وَ الْمَلائِکَةِ وَ النَّاسِ أَجْمَعِینَ *وَ اللَّهِ مَا دَخَلَ قَلْبَ أَحَدٍ مِنْهُمَا شَیْ ءٌ مِنَ الْإِیمَانِ مُنْذُ خُرُوجِهِمَا مِنْ حَالَتَیْهِمَا وَ مَا ازْدَادَا إِلَّا شَکّاً* کَانَا خَدَّاعَیْنِ مُرْتَابَیْنِ مُنَافِقَیْنِ حَتَّی تَوَفَّتْهُمَا مَلَائِکَةُ الْعَذَابِ إِلَی مَحَلِّ الْخِزْیِ فِی دَارِ الْمُقَامِ

به جان خودم قسم آن دو قبل از این که این کار را بکنند، نفاق داشتند و کلام خداوند عزّ و جلّ را رد کردند و رسول الله صلی الله علیه و آله را مسخره کردند، هر دوی آن‌ها کافرند؛ لعنت خدا و ملائکه و همه مردم بر آن دو باد. *به خدا قسم از وقتی که آن دو، حال قبل از اسلام خود را کنار گذاشتند، ذره ای ایمان در دل آن دو وارد نشد و شکشان همین طور زیاد می‌شد.* آن‌ها همیشه دو فریب کار و دو شکاک و دو منافق بودند، تا این که ملائکه عذاب جانشان را گرفتند و به محل ذلت در دیار باقی بردند.