دعاى امام مجتبی علیه السلام در مناظره با دشمنانش در مجلس معاويه

عصر شیعه :  اَللَّهُمَّ اِنّى‏ اَدْرَءُ بِكَ فى‏ نُحُورِهِمْ، وَ اَعُوذُ بِكَ مِنْ شُرُورِهِمْ وَاَسْتَعينُ بِكَ عَلَيْهِمْ، فَاكْفِنيهِمْ بِما شِئْتَ، وَ اَنّى‏ شِئْتَ، مِنْ حَوْلِكَ وَقُوَّتِكَ، يا اَرْحَمَ الرَّاحِمينَ.

 خداوندا؛ به يارى تو در مقابل دشمنان ايستادگى كرده و از شرور آنان به تو پناه مى‏ آورم و از تو بر عليه ايشان يارى مى‏ طلبم، به هرچه مى‏ خواهى و هرگونه كه مى‏ خواهى مرا بر آنان يارى فرما، اى بهترين رحم كنندگان.

 سپس به فرستاده معاويه - كه مأمور بود آن حضرت را به آن مجلس ببرد - فرمود: اين دعاى فرج (و رهائى از مشكلات) است.(1)

1) الاحتجاج: 1/270.

منبع : کتاب امام مجتبی علیه السلام روح قلب مصطفی (صلی الله علیه و آله )

تالیف:آیت الله رحمانی همدانی

ناشر: عطر عترت