دعاى امام مجتبى عليه السلام هنگام احضار معاويه
عصر شیعه : بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ، بِسْمِ اللَّهِ الْعَظيمِ الْاَكْبَرِ، اَللَّهُمَّ سُبْحانَكَ يا قَيُّومُ، سُبْحانَ الْحَيِّ الَّذى لايَمُوتُ، اَسْاَلُكَ كَما اَمْسَكْتَ عَنْ دانِيالَ اَفْواهَ الْاُسُدِ، وَ هُوَ فِى الْجُبِّ، فَلا يَسْتَطيعُونَ اِلَيْهِ سَبيلاً اِلّا بِاِذْنِكَ،
اَسْاَلُكَ اَنْ تُمْسِكَ عَنّى اَمْرَ هذَا الرَّجُلِ، وَ كُلِّ عَدُوٍّ لى فى مَشارِقِ الْاَرْضِ وَ مَغارِبِها، مِنَ الْاِنْسِ وَ الْجِنِّ.
خُذْ بِاذانِهِمْ وَاَسْماعِهِمْ وَاَبْصارِهِمْ وَقُلُوبِهِمْ وَ جَوارِحِهِمْ، وَ اكْفِنى كَيْدَهُمْ بِحَوْلٍ مِنْكَ وَ قُوَّةٍ، وَ كُنْ لى جاراً مِنْهُمْ، وَ مِنْ كُلِّ جَبَّارٍ عَنيدٍ، وَ مِنْ كُلِّ شَيْطانٍ مَريدٍ لايُؤْمِنُ بِيَوْمِ الْحِسابِ.
«اِنَّ وَلِيِّيَ اللَّهُ الَّذى نَزَّلَ الْكِتابَ وَهُوَ يَتَوَلَّى الصَّالِحينَ» «فَاِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِيَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلّا هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظيمِ».(1)
به نام خداوند بخشنده مهربان. به نام خداوند برتر و والاتر، خداوندا؛ تو از هر عيب و نقصى منزه هستى. اى پابرجا، پاك و منزه است زنده اى كه نمى ميرد. از تو مى خواهم همان گونه كه دانيال را درون چاه از گزند شيران نجات دادى، و به او صدمه اى نرساندند، مرا از آزار اين مرد و هر انسان و جنى كه در شرق و غرب عالم است در امان بدارى، و گوش ها و چشم ها و قلب ها و اندامشان را در اختيار بگير. مرا با نيرو و توانمندى خودت از كيد و مكر آنان در امان دار و از آنان و از هر ستمگر و كينه توز و هر شيطان رانده شدهاى كه به روز قيام ايمان ندارد، در امان دار.
«به درستى كه سرپرست من خداوندى است كه كتاب را نازل و نيكان را سرپرستى مىكند»، «پس اگر روى گرداندند، بگو: خداوند مرا كفايت مى كند، معبودى جز او نبوده، بر او توكل كرده و او پروردگار جهانيان است».
1) مهج الدعوات: 225.
منبع : کتاب امام مجتبی علیه السلام روح قلب مصطفی (صلی الله علیه و آله )
تالیف:آیت الله رحمانی همدانی
ناشر: عطر عترت