دعاى امام حسن مجتبی علیه السلام حضرت هنگام وارد شدن بر پادشاه روم

عصر شیعه :   اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذى‏ لَمْ يَجْعَلْنى‏ يَهُودِيّاً وَلا نَصْرانِيّاً وَلا مَجُوسِيّاً، وَلا عابداً لِلشَّمْسِ وَالْقَمَرِ، وَلاَ الصَّنَم وَالْبَقَر، وَجَعَلَنى‏ حَنيفاً مُسْلِماً، وَلَمْ يَجْعَلْنى‏ مِنَ الْمُشْرِكينَ، تَبارَكَ اللَّهُ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظيمِ، وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ.(1)

 شكر خداى را كه مرا يهودى و نصرانى و خورشيدپرست و ماه‏پرست و بت‏پرست و گاوپرست قرار نداد. و مسلمان حنيف قرار داد و از مشركين قرار نداد، بلند مرتبه است خدايى كه پروردگار عرش عظيم است و شكر مى‏كنم خدايى كه پروردگار جهانيان است.

1) بحارالانوار: 10/132، كلمة الامام الحسن‏عليه السلام: 218.

منبع : کتاب امام مجتبی علیه السلام روح قلب مصطفی (صلی الله علیه و آله )

تالیف:آیت الله رحمانی همدانی

ناشر: عطر عترت