دعاى امام حسن مجتبی علیه السلام كنار ركن

عصر شیعه :  روايت شده است: امام حسن ‏عليه السلام در كنار ركن ايستاده و فرمود:
 اِلهى‏ اَنْعَمْتَ عَلَيَّ فَلَمْ تَجِدْنى‏ شاكِراً، وَابْتَلَيْتَنى‏ فَلَمْ تَجِدْنى‏ صابِراً، فَلا اَ نْتَ سَلَبْتَ النِّعْمَةَ بِتَرْكِ الشُّكْرِ، وَ لا اَ نْتَ اَدَمْتَ الشِّدَّةَ بِتَرْكِ الصَّبْرِ، اِلهى‏ ما يَكُونُ مِنَ الْكَريمِ اِلَّا الْكَرَمُ.(1)

 خدايا؛ به من نعمت ارزانى داشتى ولى سپاسگزارم نيافتى، و مرا به ناراحتى دچار ساختى ولى صبور و شكيبايم نديدى، پس نعمتت را به سبب ترك شكر سلب نكرده و ناراحتى را به سبب ترك صبر و شكيبايى استمرار نمى‏ بخشى. خداوندا؛ از بزرگوار جز بزرگوارى انتظارنمی ‏رود.

1) بحارالانوار: 99/197، صحيفة الحسن‏عليه السلام 94.

منبع : کتاب امام مجتبی علیه السلام روح قلب مصطفی (صلی الله علیه و آله )

تالیف:آیت الله رحمانی همدانی

ناشر: عطر عترت