دعاى امام حسن مجتبی علیه السلام عليه دشمنانش

عصر شیعه :  اَللَّهُمَّ اِنّى‏ قَدْ دَعَوْتُ وَاَنْذَرْتُ، وَ اَمَرْتُ وَ نَهَيْتُ، وَ كانُوا عَنْ اِجابَةِ الدَّاعى‏ غافِلينَ، وَعَنْ نُصْرَتِه‏ قاعِدينَ، وَعَنْ طاعَتِه‏ مُقَصِّرينَ، وَلِاَعْدائِه‏ ناصِرينَ. اَللَّهُمَّ فَاَنْزِلْ عَلَيْهِمْ رِجْزَكَ وَبَأْسَكَ وَ عَذابَكَ الَّذى‏ لايُرَدُّ عَنِ الْقَوْمِ الظَّالِمينَ.(1)

 خداوندا؛ من آن را به سوى تو خوانده و از مخالفتت بر حذر داشتم، و ايشان را امر و نهى نمودم، اما ايشان از پذيرش دعوتم غافل و از ياريم باز ايستاده و از اطاعتم كوتاهى كرده و دشمنانم را يارى نمودند. خدايا؛ عذاب و سخط و عقابت كه شامل ستمكاران مى‏گردد را بر آنان فرو ريز.

1) بحارالانوار: 53/22.

منبع : کتاب امام مجتبی علیه السلام روح قلب مصطفی (صلی الله علیه و آله )

تالیف:آیت الله رحمانی همدانی

ناشر: عطر عترت