تاثیر اینترنت بر مذهب

عصر شیعه ـ اما تاثیر اینترنت بر مذهب و دین چگونه است به عبارتی اینترنت چه نقش سازنده یا مخرب در مقابل عقیده مذهبی فرد؛ افراد و جامعه وجهان دارد ؛ اما شاید بر این سوال خرده بگیرد که اینترنت ؛ ابزار فرهنگی است واز دین و مذهب تاثیر می پذیرد ؛ پس سوال را اینگونه طرح می شود حضور دین در اینترنت تاکنون چگونه بوده است؛ بحث ما مختص به ایران نیست

حقیقت در مجاز
فضای مجازی، فرصت ها و نیز چالش های جدیدی را برای تمام جوانب پژوهش در حوزه دین (متون، تاریخ )فراهم می كند. افزون بر این، اینترنت به عنوان ابزاری تبلیغی، ویژگی های منحصر به فردی را انتقال می دهد كه بافت جهانی دین ورزی را كاملاً دگرگون می كند.اگرچه نباید درباره میزان و شدت تأثیر فضای مجازی در حوزه های معنوی و متافیزیكی اغراق كرد و باید قدرت و شیوه های نفوذ هر دو طرف را در نظر گرفت، اما این نكته نیز گفتنی است كه امروزه اطلاع رسانی در حوزه دین نیز گویی مانند فرآورده های معنوی دیگر، به عنوان تابعی از گسترش قدرتمندانه فناوری مطرح است؛ بنابراین، دینداران و هواخواهان معنویت نیز ناگزیر از اقبال تام و تمام به این رسانه اند.

دینداران باید زبان این رسانه را یاد بگیرند، از امكانات و محدودیت های آن آگاه شوند و مهم تر از همه، دریابند كه مخاطبان دین در این عرصه با مخاطبان خاموش آن در عرصه های دیگر تفاوت جدی دارند.

توسعه در حوزه دین
کوتاهی و سهل انگاری است که تصمیم سازان و تصمیم  گیران دایرة دینی از امکانات و موقعیتهای مترقی به وجود آمده به دور باشند و خود را منحصر به ابزار و روشهای سنتی کنند و به خاطر سوء ظنّ، عدم شناخت، واسطه های بد و یا با دیدن عدم توفیق مدیران نالائق در این عرصه خود را بی نیاز از توسعه ببینند.

با توسعه، می توان جلوی تکرار تجربه تلخ از بین رفتن کتابخانه های غنی دینی همچون کتابخانه بغداد، نیشابور، علامه حلّی، سید بن طاووس و شیخ طوسی را گرفت. با توسعه می توان، دایرة مخاطبان را گسترده کرد. به حدی که بسیاری از دشمنان دین و مکتب شنوای پیام شما شوند. با توسعه، دامنه تحقیق و پژوهش عالمان دینی گسترده می شود. با توسعه، می توان پذیرش و هضم مفاهیم دینی را آسان تر و پررنگ تر نمود. با نگرش توسعه، می توان حوزه دین را مؤثرتر، قابل پذیرش تر و پویاتر نمود. آیا شخصیتهائی که دلسوز جامعه دینی و به فکر دین هستند. حاضرند از توسعه چشم پوشی کنند و از ابزارهای لازم و سیستمهای مدیریتی آن پرهیز کنند.

گرچه نباید غافل شد که برای توسعه، بهره مندی از ابزار به تنهائی کافی نیست، بلکه به خاطر پیچیدگی و اثرگزاری عوامل مختلف توسعه بر یکدیگر، امر مدیریت به کارشناسانی با تجربه و متخصصانی مسلّط بر کار، نیاز دارد. چنان که در مقولة امنیت، شبکه های اطلاع رسانی، نیازمند کارشناسان امنیّتی و در مقوله اثرگزاری، بر مخاطبان، نیازمند کارشناسی روانی، اجتماعی و تبلیغی می باشد. مدیر بدون کارشناس، همچون، کتاب خوان بدون چشم است که نتیجه ای جز سردرگمی و بیراهه رفتن در پی ندارد. و پس از هدررفتن توان و سرمایه انسانی و مالی ناتوان مانده و نسبت به مقوله توسعه و ابزار آن سوءظن پیدا می کند و به جرگه مخالفان آن می پیوندد.

به چنین گروهی باید گفت:‌ در عصر سرعت و رقابت نباید راهها را صد ساله پیمود؛ آن هم با روشهائی که بعضاً یا غالباً در عصر حاضر نامأنوس هستند. مقوله احتیاط، در ورود به توسعه و وسواس در خرج توان مالی و انسانی خدا خلاف احتیاط است.
منبع» وبلاگ المنتظر