به نام ايدز، به كام آموزش‌هاي جنسيتي
بعد از پذيرش طرح ALL IN كارناوال‌هاي سلامت ايدز با محوريت آموزش به كودكان و نوجوانان كه دربردارنده آموزش مسائل باز جنسي بود، در شهرستان‌ها به راه افتاد و باشگاه‌هاي «مثبت» راه‌اندازي شد. در شهرهايي مانند مشهد با تعبيه خودپرداز، كاندوم به شكل‌هاي مختلف در اختيار نوجوانان و مراجعه‌كنندگان به باشگاه، قرار مي‌گرفت و همزمان برنامه آموزش جنسي روي صفحه خودپرداز قابل مشاهده بود. به گزارش مركز مديريت بيماري‌هاي واگير، طرح ALL IN در يك و نيم سال اخير توانسته كودكان و نوجوانان زيادي را در رابطه با نحوه انتقال و پيشگيري از ايدز آموزش دهد.
برنامه پيشگيري از ايدز با عنوان 909090 بر اساس تعهدات بين‌المللي با هدف كنترل ايدز، برنامه‌اي است كه تحت آن ايران ملزم مي‌شود تا سال 2030 همه‌گيري اين بيماري را در كشور مهار كند. براي رسيدن به اين هدف، طبق گفته رئيس انجمن ايدز، لازم است 90 درصد افرادي كه مبتلا هستند از بيماري خود مطلع باشند و 90 درصد افرادي كه آگاه هستند، تحت مراقبت و غربال قرار بگيرند و حجم ويروس در 90 درصد افرادي كه تحت مراقبت هستند، به حدي برسد كه ديگر قابليت انتقال به فرد مقابل را نداشته باشد و اين در حالي است كه بر اساس آخرين آمار وزارت بهداشت، تعداد مبتلايان به ايدز در ايران با جمعيتي نزديك به 80 ميليون نفر، 26 هزار نفر گزارش شده كه تنها 118 نفر در سن 11 تا 15 سالگي قرار دارند. حال سؤال اين جاست كه با توجه به آمار اندك مبتلايان نوجوان كه در عمده آنها بيماري از طريق مادر مبتلا كه از وضعيت خود اطلاع نداشته، در معرض بيماري قرار گرفته‌اند و همين‌طور بر اساس نمودار نظام جامع مديريت داده‌هاي الكترونيكي HIV كشور 9/66 درصد در اثر تزريق با وسائل مشترك در مصرف‌كنندگان مواد مخدر، 9/18 درصد در اثر رابطه جنسي، 7 درصد خون‌هاي آلوده، 6/1 درصد از مادر به كودك و 12 درصد نامشخص مبتلا گشته‌اند، آيا لازم است اين حجم از آموزش‌ها دانش‌آموزان سراسر كشور را مخاطب خود قرار دهد؟ آيا آموزش پيشگيري از ايدز كه مستلزم آموزش جنسيتي است، آسيب به مراتب خطرناك‌تر و بيشتري از جمله اثربخشي نگاه و رفتار جنسي به دانش‌آموزان و حيازدايي در بين آنها را دارا نيست؟
اما سخن اين جاست كه بر اساس تعهد ذكر شده در هدف 3-3 سند 2030 مبارزه با ايدز به عرصه مدارس كشيده شده و با عنوان «آموزش و آگاهي‌بخشي»، دانش‌آموزان را درگير مسائل آموزش جنسيتي كرده است.
طبق جزئيات منتشر شده از تفاهمنامه وزارت بهداشت با آموزش و پرورش، در برنامه چهارم استراتژيك كنترل ايدز در كشور، آموزش و پرورش جزو شركاي اصلي قرار دارد است چراكه يكي از گروه‌هاي هدف براي دريافت آموزش‌هاي پيشگيري، از نظر سازمان ملل، دانش‌آموزان هستند و در اين برنامه علاوه بر آموزش مشاوران و مربيان، دانش‌آموزان دوره‌ديده به عنوان سفيران سلامت انتخاب مي‌شوند و پيام‌هاي سلامت و خودمراقبتي را به ساير دانش‌آموزان انتقال مي‌دهند. توزيع چند هزار جلد محتواي آموزشي با عنوان پيشگيري یا همان «آموزش مسائل جنسي» در مهدكودك‌ها و مدارس تا برگزاري تعداد قابل توجهي كارگاه در حاشيه شهرها و روستاهاي مختلف كشور در كنار توزيع ميليون‌ها پمفلت و جزوه آموزشي براي مشاوران و معلمان مدارس ابتدايي تا دبيرستان با بحراني جلوه دادن شرايط كشور و القاي اينكه انتشار اين بيماري از طريق مسائل جنسي خطرآفرين شده است، روش‌هاي محافظت شده ارتباطات جنسي در مدارس آموزش داده مي‌شود.
يكي از بزرگ‌ترين ارائه‌دهندگان آموزش جامع جنسيتي planned parenthood مي‌باشد. سازماني چند ميليارد دلاري كه سود خود را از طريق «برانگيختن تمايلات جنسي كودكان» به وسيله فروش كاندوم، وسائل پيشگيري از بارداري، خدمات مشاوره جنسي، سقط جنين و تجارت پرسود حاصل از آزمايش، مراقبت و درمان HIV به دست مي‌آورد.
اندكي پس از آن كه دستور كار 2030 توسط سران كشورها در سازمان ملل متحد در نيويورك به تصويب رسيد، ايالت كاليفرنيا لايحه‌اي تصويب كرد كه آموزش جنسي فراگير LGBt را الزامي ساخت. با توجه به كمپين حقوق بشر، قانون جديد ملزم مي‌كند كه مدارس دولتي اطلاع‌رساني جامعي را پيرامون گرايش جنسي، هويت جنسيتي و پيشگيري از براي دانش‌آموزان پايه هفتم تا دوازدهم فراهم آورند.
آموزش بهداشت جنسي، شامل CSE مي‌شود
در هدف فرعي 7-3 از اهداف توسعه پايدار، دسترسي جهاني به خدمات بهداشتي در حوزه مسائل جنسي، مورد تضمين قرار گرفته است. اين هدف پيرامون خدمات بهداشت جنسي، همان چيزي است كه اهداف CSE را تأمين مي‌كند به اين صورت كه آموزش جامع جنسيتي به عنوان مهم‌ترين اقدام در جهت تضمين آموزش مؤثر باروري و جنسي، براي جوانان به عنوان بخش الزامي برنامه‌هاي درسي ابتدايي و متوسطه قرار داده شود.
واضح است كه نقشه اصلي اين برنامه‌ها بدون آگاهي و رضايت والدين است چراكه در آموزش‌هاي پيشگيري از ايدز، اين نكته كه لازم است دانش‌آموزان در اين زمينه آگاهي پيدا كنند تا دچار بيماري نشوند، به آموزش‌دهندگان القا و باورانده مي‌شود و در اين صورت، نسخه‌اي را كه غرب رو به اضمحلال اخلاقي لازم است براي خودش بپيچد، قصد دارد در كشور ما با وجود باورهاي اصيل و ارزشمند اسلامي پياده كند و دقيقاً همين جاست كه دقت و هوشياري والدين را براي مطالبه‌گري آموزش معيارها و اخلاق اسلامي در مدارس، مي‌طلبد آن هم با طرح اين سؤال كه: لزوم آگاهي‌بخشي درباره ايدز كه نگاه جنسيتي به دانش‌آموزان مي‌بخشد، چرا در بخش آموزش كشور گنجانده شده؟ آيا حيازدايي در اين وسعت، فقط براي نگراني! مجامع جهاني از ابتلاي كودكان و نوجوانان كشورمان، به اين بيماري است يا اهداف جنسيتي آنها به راحتي تحت پوشش اين نوع آموزش، بدون هزينه‌اي براي سازمان ملل در حال اجرايي شدن است؟