سفره قرآن برای همه پهن است و هیچ استثنائی ندارد
استاد برجسته اخلاق با اشاره به اهمیت توجه به قرآن بیان کرد: از رسول خدا(ص) منقول است که فرمودند قرآن سفره خدا است. این سفره نیز برای همه است و خداوند هیچ وقت استثنایی را مطرح نکرد که چه کسانی می‌توانند پای این سفره بنشینند و چه کسانی حق ندارند، بلکه حتی فرعون نیز می‌توانست پای سفره وحی باشد و استفاده کند.
حجت‌الاسلام والمسلمین حسین انصاریان در مراسم سوگواری حضرت زهرا(س) که صبح امروز، ۲۳ دی‌ماه، در مسجد رسول اکرم(ص) برگزار شد به اهمیت توجه به قرآن پرداخت و بیان کرد: طبق گفته رسول خدا(ص) که همه حقایق قرآن در قلب مبارک ایشان نازل شد و این قلب افق طلوع همه اسرار و لطائف و اشارات این کتاب بود، قرآن سفره خداوند است و برای همه انسان‌ها و در همه زمان‌ها قرار داده شده است.
این استاد برجسته اخلاق تصریح کرد: خداوند نفرموده است که چه کسی حق دارد کنار این سفره بنشیند و چه کسی حق ندارد، بلکه در قرآن فرمود «وَ رَحْمَتِی وَسِعَتْ کُلَّ شَیْءٍ»؛ مهربانی، رحمت و محبت من همه چیز را فراگرفته است. خیلی خطرناک است که انسان از خداوند غفلت داشته باشد و نداند که خدا کیست، رابطه‌اش با عالم چیست و برای انسان تا روز قیامت سر این سفره چه تدارکاتی دیده است.
انصاریان در ادامه بیان کرد: امام صادق(ع) در روایاتی می‌فرمایند بدبخت آن انسانی است که ۷۰ سال از عمرش بگذرد، اما نفهمد و در این عالم نفهمی نیز بمیرد. انسان وقتی در این عالم نفهمی بمیرد، همان لحظه اول مرگش که به معنای انتقال به عالم بعد است، در تاریکی قرار خواهد گرفت. یک فرد عرب نزد پیامبر(ص) آمد و از ایشان درخواست موعظه کرد، حضرت در این موعظه کوتاه که به اندازه یک خط نیز نمی‌شود فرمود «إِيَّاكُمْ وَ اَلظُّلْمَ فَإِنَّ اَلظُّلْمَ ظُلُمَاتٌ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ»، به تو سفارش می‌کنم که از ستمکاری بپرهیز، چون ستمکاری در روز قیامت، برای تو به صورت تمام تاریکی‌ها درخواهد آمد.
وی تصریح کرد: مردم در ابتدا وقتی که این روایت را می‌شنوند، ذهن‌شان به سراغ همه فرعون‌های تاریخ که از زمان آدم(ع) تا الان بوده‌اند می‌رود، در حالی که اگر دقت کنیم، یک مورد و مصداق ظلم ظلم به خود است. خداوند در آیه ۷۲ سوره احزاب می‌فرماید «وَ حَمَلَهَا الْإِنْسانُ إِنَّهُ کانَ ظَلُوماً جَهُولاً»، اهل معرفت این آیه را به این صورت معنا می‌کنند که انسان در حالی که شأن، طبیعت و خلقت او این طور بوده که عادل و باانصاف باشد، اما به دلیل خواسته‌های نامشروع و به علل نفسانی بسیار ستمکار شد. ظلوم بر وزن فعول است و از نظر ادبیات عرب، به احتمال قوی صیغه مبالغه محسوب می‌شود. شأن آفرینش انسان این بود که در این مدت عادل و باانصاف زندگی کند، اما به این شأن پشت پا زد و در نتیجه بسیار ظالم شد.
انصاریان تصریح کرد: بنابراین یک مورد ظلم ظلم به خود است. ممکن است یک نفر به احدی ظلم نکند، اما به خودش ظلم کند و بدترین ظلم نیز این است که انسان نفهمی خود را با داروی معرفت درمان نکند و نفهم بماند، نفهم بمیرد و با این ظلم وقتی وارد قیامت شد، ببیند که در انواع تاریکی‌ها قرار دارد. فرمود «الظلم هو الظلمات یوم القیامه»، این انسان در آن تاریکی، قدرت دیدن نعمت‌های بهشت را نیز ندارد. هشت درجه بهشت که امام علی (ع) فرمود که در یک سطح صاف است و طبقه‌طبقه نیست و طبق فرمایش قرآن پهنای این سطح صاف مطابق کل آسمان‌ها و زمین است، از درک این انسان خارج است و نمی‌تواند آن را ببیند.
این استاد برجسته اخلاق با اشاره عظمت بهشت بیان کرد: جبرئیل از خداوند درخواست کرد که پن‌های بهشت را مشاهده کند، اما با اینکه خداوند قدرت او را صد‌ها برابر افزایش داد، با این حال بعد از گذشت چندصد هزار سال که جبرئیل پرواز کرد یکی از خازنان به او گفت که هنوز در محوطه در اختیار من خارج نشده‌ای، لذا او نیز از ادامه کار منصرف شد. این عظمت برای انسان خلق شده است، اما انسان تمام تلاش خود را می‌کند که به جهنم برود.
انصاریان با اشاره به روایتی از امام علی(ع) تصریح کرد: حضرت علی (ع) می‌فرمایند «الناس نیام اذا ماتوا انتبهوا»، مردم خواب هستند و زمانی که مردند بیدار می‌شوند. الف و لام در عبارت الناس دلالت بر عموم می‌کند و نکته ظریف روایت است که امام(ع) از عبارت نیام استفاده کرد. اگر می‌فرمود نائم یعنی انسان‌ها خواب هستند، اما وقتی فرمود نیام یعنی انسان‌ها خود خواب هستند و خود خواب را نیز نمی‌توان بیدار کرد؛ لذا است که ۱۲۴ هزار پیامبر، ۱۲ امام(ع) و بسیاری اولیا و علمای ربانی آمده‌اند، اما انسان توجهی ندارد و بیدار نمی‌شود.
وی در ادامه افزود: طبق روایت انسان وقتی که مرد هوشیار می‌شود، اما در این هوشیاری در آنجا کاری را پیش نمی‌برد، چون این انسان در آنجا پیچیده به تاریکی‌ها است. قدرت عمل بعد از مردن از انسان سلب می‌شود. فرمود «فانکم الیوم فی دار عمل»، امروز در دنیا زمینه عمل فراهم است، اما «و غداً فی دار حساب»، فردای قیامت زمان رسیدگی به اعمال است و جای عمل نیست. آیات آخر سوره قلم به اصطلاح علمای قدیم بسیار کشنده است. خداوند می‌فرماید «وَ یُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ فَلا یَسْتَطِیعُونَ»، یعنی این‌ها را دعوت می‌کنند که فقط یک سجده انجام دهند، اما نمی‌توانند. کسی که یک عمر در دنیا سجده نکرده، روحیه سجده کردن ندارد. بدن در قیامت لمس است و حرکت مثبت و سجود ندارد. البته زبان این‌ها باز است که از مفهوم مخالف آیه سوره آل‌عمران استفاده می‌شود که فقط خدا را صدا می‌کنند، اما خداوند با آن‌ها صحبتی ندارد، چراکه در دنیا هر چقدر آن‌ها را صدا زد نشنیدند و امروز نیز جواب آن‌ها داده نمی‌شود.
انصاریان بیان کرد: سفره قرآن برای همه است و هیچ استثنائی ندارد. فرعون نیز می‌توانست سر این سفره وحی بیاید، چنانکه در آن زمان تورات وحی الهی بود. خداوند در سوره طه این نکته را فرموده که حضرت موسی(ع) به همراه هارون رفتند و بنا شد که با نرمی به فرعون موعظه دهند به این دلیل که ممکن بود که متذکر شود؛ لذا این سفره برای همه باز است و ما نیز باید تلاش کنیم و حواسمان باشد که مراقب خودمان باشیم تا دچار غفلت نشویم.