بیت‌العدل؛ مکانی برای ساماندهی تناقض‌های آیین بهایی در اسرائیل
عضو گروه کلام مجمع عالی حکمت اسلامی با اشاره به حمایت انگلیس، آمریکا و اسرائیل از بهائیت گفت: از آنجا که این فرقه پایگاه وحیانی ندارد و تناقض‌گویی‌های زیادی نیز در احکام آنان مطرح است، تشکیلات بیت‌العدل در حیفا را به وجود آوردند تا امور دینی بهائیت را ساماندهی کنند و مجموعه سیاست‌های کلان برای منطقه هم در این مکان ساماندهی می‌شود.
حجت‌الاسلام والمسلمین عزالدین رضانژاد، رئیس گروه کلام مجمع عالی حکمت اسلامی، با اشاره به ریشه‌های شکل‌گیری بهائیت گفت: برای شناخت پیشینه بهائیت باید به ۲۰۰ سال قبل بازگردیم؛ یعنی زمانی که جریان شیخیه در میان شیعیان رواج یافت.
وی افزود: در آن دوران دو تن از علما به نام‌های شیخ احمد احصائی و شاگردانش و سیدکاظم رشتی، دیدگاه‌های ویژه‌ای در مورد آخرالزمان و بحث مهدویت مطرح کردند. از جمله بحث نیابت در غیبت، معاد جسمانی و ... همچنین یکی از موضوعات ایشان که نقطه عطف برای مدعیان پیروی از احصایی و سیدکاظم رشتی شد، بحث نحوه ارتباط با امام زمان(عج) بود.
رضانژاد با بیان اینکه این موضوع یعنی بحث ارتباط با امام زمان(عج) که از سوی این دو شیخ مطرح شد و مورد سوءاستفاده برخی افراد قرار گرفت و زمینه انحراف آنان شد، بیان کرد: در واقع جریاناتی شبیه اخباری‌گری با نگاه رشتی و احصایی ایجاد شد که در ذیل آن مدعیان پیروی از آنان کسانی مانند علی محمد شیرازی از شاگردان وی بودند.
این استاد حوزه ادامه داد: سیدکاظم رشتی در سال ۱۲۵۹ از دنیا رفت و عده‌ای از شاگردان بعد از وفات این عالم بزرگ سراغ علی محمد شیرازی به عنوان یکی از شاگردان آن مرحوم رفتند که در آن دوره طلبه جوانی بود. این گرایش بعد از مدتی سبب شد تا وی مدعی ارتباط با امام زمان(عج) شود و خودش را باب این ارتباط بداند؛ از این‌رو به باب معروف شد و ادعای الوهیت و نبوت کرد. با تلاش‌های وی، فرقه بابیه شکل گرفت و چون او خود را باب ارتباط با امام می‌دانست بابیه روی آنان نام‌گذاری شد.
رئیس گروه کلام مجمع عالی حکمت اسلامی با بیان اینکه مدعیان پیروی از فرقه شیخیه بعد از مرگ رشتی و احصایی دو دسته شدند، افزود: برخی به بابیت معروف شدند و برخی نیز خود را شیخیه کرمانیه و آذربایجان نامیدند. در آذربایجان ثقةالاسلام و حجةالاسلام هدایت کار را برعهده داشتند.
سوء استفاده باب از شیخیه
رضانژاد با بیان اینکه علی محمدشیرازی که سیادت را هم یدک می‌کشید فرقه بابیه را ایجاد کرد که در واقع ورود به وادی کفر و ارتداد بود، تصریح کرد: اولین مخالفان علی محمد شیرازی گروه‌های دیگر شیخیه بودند که او را ترک کردند؛ البته ذکر این نکته لازم است که برخی دیدگاه‌های شیخیه مثل نیابت و کیفیت ارتباط با امام عصر(عج) سبب‌ساز جریان بابیه و مبدع انحرافات زیادی در این فرقه شد ولی به این معنا نیست که شیخ احصائی و شیخ رشتی دنبال این مسائل بودند.
رضانژاد با بیان اینکه در دوره قاجار عده‌ای با این عنوان که برای رهایی از ظلم باید از باب حمایت کنیم تا ظهور رخ دهد، تصریح کرد: نقطه عطف این جریان در اصفهان رقم خورد که به مسئول حکومت قاجار در این شهر، یعنی منوچهرخان گرجی بازمی‌گردد؛ وی معتمدالدوله شد و از علی محمد شیرازی حمایت کرد که حمایت سفارت روسیه را هم به همراه داشت. این موضوع سبب شد تا وقتی با اعتراض روحانیت و متدینین، حکومت وقت باب را به تهران فراخواند، او در میانه راه به سفارت روسیه رفت و همین حمایت‌ها باعث شد تا در زمان کمی فرقه بابیه بر سر زبان‌ها افتاد.
وی با بیان اینکه باب ادعای پیامبری و نبوت کرد، اظهار کرد: حتی بعد از مناظرات با علمای تبریز، که اخیراً این مناظرات تجدید چاپ شده است، او به روند خود ادامه داد و لذا علمای تبریز هم حکم به ارتداد وی دادند. در سال ۱۲۶۶ قمری حکم ارتداد وی از سوی امیرکبیر اجرا شد و غائله تا حدودی خوابید؛ البته متعاقب آن فتنه‌هایی مانند زنجان، قلعه طبرسی و .. ایجاد شد تا اینکه برخی سران این گروه دستگیر و زندانی شدند؛ در جریان ترور نافرجام ناصرالدین شاه بابی‌ها خواستند که از او انتقام بگیرند و در این شرایط حسینعلی و میرزایحیی نوری هدایت برخی از این جریان‌ها را برعهده گرفتند.
وی ادامه داد: متعاقب آن حکومت قاجار آن‌ها را اخراج کرد و به دولت عثمانی در بغداد فرستاد تا در آنجا تحت نظارت عثمانی‌ها قرار گرفتند و همین مسئله زمینه‌ای شد تا فرقه بهائیت ایجاد شود؛ در اعدام باب عده‌ای گفتند که وصی او میرزایحیی نوری بوده است که پدر وی از ثروتمندان مازندران بود و همین سبب شد تا میرزایحیی رهبر بابیه شود و این رهبری ۱۸ سال هم به طول کشید؛ بعد از ۱۸ سال، حسینعلی نوری در بغداد ادعای جدیدی مبنی بر اینکه وی جانشین علی محمد باب بوده بیان کرد و گفت به وی الهاماتی می‌شود.
رضانژاد افزود: بابی‌های جدید مدتی فعالیت کردند، ولی با اعتراض مرم بغداد آن‌ها را به استانبول کوچ دادند و از آنجا هم به منطقه‌ای در ترکیه رفتند تا اینکه مجدد حسینعلی نوری مدعی شد که من کسی هستم که باب وعده آمدن او را داده است و ادعای «من یظهراللهی» کرد. در اینجا اختلاف میان پیروان باب تشدید شد و حکومت ترکیه آن‌ها را به شهر‌های مختلف تبعید کرد.
کتاب ساختگی برای ادعایی دروغین
عضو هیئت علمی گره کلام مجمع عالی حکمت اسلامی اضافه کرد: متعاقب این جریانات جنگ جهانی دوم رخ داد و با تضعیف روسیه، انگلیس به حمایت از حسینعلی نوری پرداخت. چون او ملقب به بهاءالله بود جریان بابیه بهائیه ایجاد شد و وی کتاب «اقدس» را به عنوان ادعای نبوتش مطرح کرد؛ نوری در سال ۱۲۱۰ قمری مرد و افندی عهده‌دار این فرقه شد و ۳۰ سال تلاش کرد تا آن را به صورت یک مکتب فکری درآورد، انگلیس نیز از وی حمایت کرد.
رضانژاد با بیان اینکه بهائیت مدعی است که شیرازی پیامبر بوده تا زمان حسینعلی نوری و بعد از آن دوره جدید یعنی بهاء آغاز شده است، افزود: براین اساس، حسینعلی نوری در کتاب اقدس، برخی احکام و شریعت علی محمد شیرازی را پذیرفت و برخی را تغییر داد؛ بهائیت برای روزآمدکردن خود به تدریج احکام را عوض کرد و الان هم برخی احکام گذشته آن‌ها به علت مصلحت‌اندیشی اجرا نمی‌شود. این فرقه از اعتقادات متقن و ثابت برخوردار نیست و به سیالیت باور دارد؛ این فرقه مطلب جدیدی نیاورد بلکه نوعی باطن‌گرایی است که تصوف و غیر آن هم ارائه کرده بودند، ولی آن را به‌روز و ساماندهی کرد.
فلسفه بیت‌العدل
این محقق و استاد حوزه علمیه با اشاره به تشکیل بیت‌العدل از سوی بهائیت تصریح کرد: این فرقه چون پایگاه وحیانی نداشت و تناقض‌گویی‌های زیادی نیز در احکامش وجود داشت این تشکیلات را به وجود آوردند تا امور دینی بهائیت را ساماندهی کند؛ بیت‌العدل در حیفا قرار دارد و مورد حمایت اسرائیل است و مجموعه سیاست‌های کلان برای منطقه هم در این مکان ساماندهی می‌شود؛ لذا هرچه بیت‌العدل می‌گوید و تشریع کند حکم شریعت آنان تلقی می‌شود و اجرا می‌کنند.
رضانژاد با بیان اینکه بهائیت، جاده‌صاف‌کن سیاست‌های استعماری در جهان بوده و هست، اظهار کرد: این فرقه از جهات مختلف مورد حمایت استعمارگران یعنی انگلیس، آمریکا و اسرائیل بوده و هست و در مناطق مختلف دنیا نیز توسعه جغرافیایی داشته و باید آن را حزب سیاسی استعماری ببینیم. مجموعه فعالیت آن‌ها شبیه فراماسونر‌هاست و حمایت استعمارگران در ۵۰ سال گذشته مؤید این مسئله است. این فرقه راهبرد خود را این گونه تعریف می‌کند که با تمام کشور‌ها می‌توانیم کار کنیم و با هیچ حکومتی مشکل نداریم و به همین دلیل در بسیاری از کشور‌ها در مجامع عمومی جایگاهی برای خود تعریف کرده‌اند.
مخاطرات بهائی‌ها
وی با بیان اینکه این فرقه تنها فرقه‌ای است که در برخی دفاتر سازمان ملل مانند دفتر حقوق بشر حضور دارند، گفت: این مسئله نشان می‌دهد که این فرقه ضاله مورد حمایت استعمار است. از جمله مخاطرات این فرقه این است که مسائل خود را به عنوان دین‌زدائی مطرح می‌کنند؛ یعنی مجموعه تعالیم خدا از طریق پیامبر(ص) را زیر سؤال می‌برند؛ لذا انتساب آن‌ها به اسلام خطر است. تهدید بعدی آن‌ها نیز خطر تحریف آموزه‌های دینی مانند قیامت، توحید و ... است. خطر دیگر آنان نیز این است که معتقدند آخرین دین هستند؛ یعنی اسلام دین خاتم نیست. همچنین خطر دیگر این است که اباحه، خرافات و اعتقادات نادرست را به خصوص در مسائل جنسی ترویج می‌کنند که از جمله آن ازدواج با زن پدر را تنها ازدواج ممنوع می‌دانند و مابقی را مجاز می‌شمرند.
رضانژاد با اشاره به برخی راه‌های مواجهه با این فرقه تأکید کرد: گردآوری اطلاعات لازم در مورد بهائیت و فرقه‌های انحرافی و تحلیل آن‌ها، تلاش مدبرانه برای جلوگیری از مظلوم‌نمایی در نهاد‌های بین‌المللی و افشای خیانت و خشونت‌های آنان، افزایش آگاهی مردم در مباحث نبوت و مهدویت و پاسخگویی متین و درست و علمی به اشکالات ذهنی مردم، جلوگیری از فعالیت‌های مخرب این فرقه در دوائر عمومی و جلوگیری از جاسوسی و ... از جمله راهکارهاست.
راهکارهای انزوای بهائیت
این استاد و محقق حوزه علمیه با تأکید بر اینکه هر بهائی که شناسنامه بهائیت دارد اسرائیلی است، تصریح کرد: انزوا و محکومیت این فرقه، سامان یافتن گروه‌های مردمی برای مبارزه با این فرقه‌ها، اطلاع‌رسانی و پاسخ به پرسش‌های قشر آسیب‌پذیر از فرقه‌های انحرافی به ویژه به صورت تشکیلاتی و آموزشی همچنین فعال شدن رسانه‌ها و بازگویی خیانت‌های این فرقه حتی در قبل از انقلاب از راهکارهای دیگری است که می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد.
وی با بیان اینکه این فرقه جنایات زیادی در حق مردم و علما داشته است، تأکید کرد: ارائه اطلاعات به مردم در مورد ارتباط آن‌ها با جاسوسان کشور‌های دیگر و بازخوانی اسناد وابستگی به استعمارگران و همچنین توجه به هشدار‌های امام و مقام معظم رهبری و مشارکت و هماهنگی نهاد‌های مختلف مانند وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، آموزش و پرورش، وزارت علوم، وزارت اطلاعات و قوه قضائیه در برخورد با این فرقه راهکارهای دیگری در این زمینه است.