(
امتیاز از 793
)
ماجرای عکس منتشرنشده شهید صدر و آیت الله سیستانی
عصر شیعه: در این عکس، آیات عظام سید علی حسینی سیستانی، شهید سید محمدباقر صدر، سید جمال الدین خوئی و سید صالح الخرسان حضور دارند.
گفته می شود این عکس مربوط به جلسه ای است که شهید آیت الله صدر برای مذاکره درباره حمایت از انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام خمینی(س) و بررسی موضوع اخراج طلاب ایرانی و افغانی از عتبات و حوزه های علمیه عراق توسط رژیم بعثی، با آیت الله سیستانی و برخی همدرسان و شاگردان ایشان برگزار کرده است.
در کتاب "شهید عراق.. صدر اول" درباره این جلسه به نقل از برخی مراجع آمده است که شهید آیت الله صدر پس از برگزاری این جلسه و جلسات مشابه آن با دیگر علما و مراجع مقیم نجف، تأکید کرد که "تنها شخصی که با من در این زمینه، توافق کامل و دیدگاهی کاملاً روشن داشت، آیت الله سیستانی حفظه الله بود."
روابط آیت الله شهید صدر با امام خمینی(س) و انقلاب اسلامی بر اساس ولایت پذیری بود. وی با شروع نهضت اسلامی در ایران در سال 1342 هجری شمسی، باموضع گیری قاطع، از امام خمینی(س) حمایت کرد و با تبعید امام(س) به نجف اشرف، رابطه ی نزدیکی میان این دو فقیه مجاهد برقرار شد.
شهید صدر همواره به همه توصیه می کرد که از محضر درس امام(س) بهره جویند و در جریان انقلاب اسلامی از یاران، شاگردان و مریدان خود خواست تا از حمایت انقلاب دریغ نورزند.
وی در پی پیروزی انقلاب اسلامی ایران در 22بهمن 1357، شهید صدر در پیامی به شاگردان خود اعلام کرد: «...در این لحظات پرشکوه که پیروزی بی نظیر و تردید ناپذیر اسلام، به دست ملت مسلمان ایران و به رهبری حضرت امام خمینی به منصه ظهور رسیده است، بر هر یک از شما واجب شرعی است که با تمام توان در خدمت انقلاب اسلامی قرار گیرید؛ چرا که هر کار سازنده جدیدی حتی به همکاری ناتوان ترین مردم هم نیازمند می باشد و نیز لازم است این واقعیت روشن شود که رهبری امام خمینی تجسم عینی آرمان های اسلام در ایران امروز است. از این رو باید پیرامون آن را گرفت و با اخلاص با چنین رهبری برخورد کرد و به حمایت از اهداف و مصالح آن پرداخت و به میزانی که او خود در چنان هدفی ذوب گردیده در شخصیت عظیم او ذوب شد.»
در تاریخ 19 جمادی الاول سال 1400 برابر با 16 فروردین 1359، عمال رژیم بعث، وی را دستگیر و به زندان منتقل کردند.
آیت الله صدر در زندان در معرض شدیدترین شکنجه ها به دست شخص صدام قرار گرفت و سرانجام نیز به همراه همشیره مکرمه اش، روز سه شنبه 19 فروردین 1359 در زندان عراق به شهادت رسیدند.
پس از این که پیکر مطهر شهید به بستگانش تحویل شد، آنها جنازه ایشان را غرق به خون با آثار ضرب و جرح بسیار یافتند و محاسن ایشان نیز کاملاً سوخته بود.
خدایش رحمت کناد.
گفته می شود این عکس مربوط به جلسه ای است که شهید آیت الله صدر برای مذاکره درباره حمایت از انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام خمینی(س) و بررسی موضوع اخراج طلاب ایرانی و افغانی از عتبات و حوزه های علمیه عراق توسط رژیم بعثی، با آیت الله سیستانی و برخی همدرسان و شاگردان ایشان برگزار کرده است.
در کتاب "شهید عراق.. صدر اول" درباره این جلسه به نقل از برخی مراجع آمده است که شهید آیت الله صدر پس از برگزاری این جلسه و جلسات مشابه آن با دیگر علما و مراجع مقیم نجف، تأکید کرد که "تنها شخصی که با من در این زمینه، توافق کامل و دیدگاهی کاملاً روشن داشت، آیت الله سیستانی حفظه الله بود."
روابط آیت الله شهید صدر با امام خمینی(س) و انقلاب اسلامی بر اساس ولایت پذیری بود. وی با شروع نهضت اسلامی در ایران در سال 1342 هجری شمسی، باموضع گیری قاطع، از امام خمینی(س) حمایت کرد و با تبعید امام(س) به نجف اشرف، رابطه ی نزدیکی میان این دو فقیه مجاهد برقرار شد.
شهید صدر همواره به همه توصیه می کرد که از محضر درس امام(س) بهره جویند و در جریان انقلاب اسلامی از یاران، شاگردان و مریدان خود خواست تا از حمایت انقلاب دریغ نورزند.
وی در پی پیروزی انقلاب اسلامی ایران در 22بهمن 1357، شهید صدر در پیامی به شاگردان خود اعلام کرد: «...در این لحظات پرشکوه که پیروزی بی نظیر و تردید ناپذیر اسلام، به دست ملت مسلمان ایران و به رهبری حضرت امام خمینی به منصه ظهور رسیده است، بر هر یک از شما واجب شرعی است که با تمام توان در خدمت انقلاب اسلامی قرار گیرید؛ چرا که هر کار سازنده جدیدی حتی به همکاری ناتوان ترین مردم هم نیازمند می باشد و نیز لازم است این واقعیت روشن شود که رهبری امام خمینی تجسم عینی آرمان های اسلام در ایران امروز است. از این رو باید پیرامون آن را گرفت و با اخلاص با چنین رهبری برخورد کرد و به حمایت از اهداف و مصالح آن پرداخت و به میزانی که او خود در چنان هدفی ذوب گردیده در شخصیت عظیم او ذوب شد.»
در تاریخ 19 جمادی الاول سال 1400 برابر با 16 فروردین 1359، عمال رژیم بعث، وی را دستگیر و به زندان منتقل کردند.
آیت الله صدر در زندان در معرض شدیدترین شکنجه ها به دست شخص صدام قرار گرفت و سرانجام نیز به همراه همشیره مکرمه اش، روز سه شنبه 19 فروردین 1359 در زندان عراق به شهادت رسیدند.
پس از این که پیکر مطهر شهید به بستگانش تحویل شد، آنها جنازه ایشان را غرق به خون با آثار ضرب و جرح بسیار یافتند و محاسن ایشان نیز کاملاً سوخته بود.
خدایش رحمت کناد.