شیخ الازهر و ۱،۵ ، «ای شیخ، یا عدالت پیشه کن یا استعفا بده»
عصر شیعه : «احمد راسم النفیس»، نویسنده، پژوهشگر و اسلام‌شناس شیعی مصر در واکنش به اتهامات اخیر «احمد الطیب»، شیخ الازهر به نیروهای مردمی عراق در خصوص جنایت علیه اهل‌تسنن و به آتش‌کشیدن مساجد، در یادداشتی که آن را بر وب‌سایت خود قرار داده است، این نوع برخورد دوگانه از سوی مرجعی دینی را عجیب و دور از منطق خواند. یادداشت راسم النفیس با نام «شیخ الازهر و پنج بعلاوه یک» از این قرار است:
نمی‌دانم شیخ الازهر سخنگوی رسمی کجاست؟! او وابسته به وزارت امورخارجه مصر است یا وزارت وابسته به این شیخ مصری؟ آیا الازهر، مؤسسه‌ای آزاد و مستقل است که حق تدبر در امور کشوری و ارسال پیام به مقامات آمریکایی را دارد؟ و یا اینکه شیخ به مدد دوستان خود در ... خط و خطوط سیاست خارجه مصر را هم تعیین می‌کند؟!
بعد از اینکه بیانیه الازهر را در مورد نیروهای بسیج مردمی عراق که آنها را به آتش‌سوزی مساجد و اعدام شهروندان اهل سنت در استان‌های صلاح‌الدین و الانبار به بهانه مبارزه با داعش متهم کرده بود، دیدم و درخواست وی از مراجع برای پایان دادن به جنایات علیه اهل تسنن را شنیدم؛ دیدار الطیب با سفیر آمریکا در قاهره توجه من را به خودش جلب کرد، الطیب در این دیدار روی خوش آمریکا به برخی قدرت‌های منطقه‌ای را محکوم کرد و در انتقادات ضمنی، ایران را کشوری قدرت‌طلب خواند که موج زیاده‌خواهی‌هایش منجر به افزایش پدیده تروریسم و بی‌ثباتی در منطقه شده است».
چقدر سیاست "یکی به نعل و یکی به میخ" شیخ الازهر دور از منطق است؛ آنجا که همه را در دو گروه افراطی[نیروهای کمک مردمی عراق] و میانه‌رو قرار می‌دهد و البته دوست آمریکایی او حتما در گروه دوم می‌گنجد!!
قبول این مسئله که نتانیاهو به کنگره آمریکا برود و بخواهد که جلوی پرونده هسته‌ای ایران و توافق 1+5 را بگیرد، برای ما بسیار آسان است؛ اما واقعا تحمل‌ناپذیر و غیرقابل هضم است که خود شیخ الازهر که ادعای عدم دخالت در سیاست دارد، با لبخندی ملیح و با ادعای اهمیت وحدت و یکپارچگی مسلمانان و همبستگی بین آنها چنین درخواستی را از سفیر آمریکا بکند!
ای شیخ تو را چه به گفت‌وگوهای هسته‌ای ایران با قدرت‌های امپریالیستی؟! آیا موضع تو برگرفته از این سیاست مصر است که توافق‌ها، منطقه را از وقوع جنگی که دامن‌گیر همه شود، دور می‌سازد؟ یا برگرفته از سیاست کشورهایی است که شیخ آنها را از خودش هم بیشتر دوست دارد؟!
آیا شیخ به اعتبار اینکه خطیب است، بهتر نیست به‌جای نامه‌نگاری با سفیر آمریکا، خود شخصاً به کنگره برود و «پایان دادن به سهل‌انگاری نسبت به قدرت‌هایی که خواهان چیره شدن بر منطقه هستند» را بدون اجازه گرفتن از عربستان درخواست کند، اگرچه که جناب سفیر به ایشان وعده اقدام جدی در این خصوص را هم داده‌اند.
احمد الطیب همچنان در همان سنگری است که آل‌سعود در آن به‌سر می‌برد؛ رژیمی که حمله آمریکا به عراق را به فال نیک گرفت و گمان می‌کرد حمله بعدی به ایران خواهد بود؛ غافل از اینکه خداوند متعال آرزوهای آنان را به باد داد و آنها را از دین و دنیا بی‌بهره و نا‌امید کرد؛ چنانچه اکنون نیز آنها در حالتی از بیم و هراس مواجه‌شدن با آینده‌ای که بر وفق مرادشان نیست، به‌سر می‌برند.
شیخ الازهر از ریشه تروریسم و بنیانگذار آن غافل شده و حتی تمام تلاش خود را بکار گرفته که این ادعایش را که «پروژه‌ها و نقشه‌های ایران و هم‌پیمانانش در کشورهای عربی سبب افزایش پدیده تروریسم و بی‌ثباتی در منطقه شده است» با این تعبیر که جنایات تروریست‌های داعش عملی کاملا توجیه شده و دفاعی کاملا مشروع از خود (در مواجهه با ایران و هم‌پیمانانش) است، توجیه کند!!
اما بیانیه الازهر در تأیید داعش و در تهدید نیروهای مردمی عراق نیز کاملا فاقد ارزش است؛ موضوعات ذکر شده در این بیانیه چیزی جز اخبار و تبلیغات تحریک‌آمیز و فرقه‌ای که رسانه‌های سعودی و قطری[العربیه و الجزیره] به نشر آن پرداخته‌اند، نیست؛ حال آنکه اصلا حمله‌ای در کار نبوده و حتی نیروهای عراقی ده‌ها کیلومتر دورتر از مناطق تحت سیطره داعش بوده‌اند.
اینکه احمد الطیب در راستای جنایت‌های داعش بیانیه صادر می‌کند البته این اخبار به دلیل اینکه او قبل از اخبار ساعت 9 شب می‌خوابد و اخبار را از دوست خود «محمد عماره» و «عباس شومان»(از علمای الازهر) می‌گیرد، مسئله قابل فهمی است اما معضل لاینحلی که نمی‌توان برای آن جواب و تفسیری پیدا کنیم، این است که مواضع شیخ الازهر همسو با موضع «نتن یا هوووووووو» است.
در تاریخ طبری روایت شده است که عثمان آنگاه که اوضاع بحرانی شد، تمامی مشاوران و دستیاران خود از جمله عمرو عاص را گرد آورد و عمرو، رو به عثمان کرد و گفت: ای امیر شما بر بنی‌امیه حکمرانی کردی، گفتی و گفتند و روی گرداندی و روی گرداندند پس حالا یا عدالت پیشه کن یا استعفا بده.
حالا نیز به تو می‌گویم ای شیخ: «یا عدالت پیشه کن یا استعفا بده».