آنان که مرده نان و کباب هستند هرگز از این جهان سر در نمی‌آورند
عصر شیعه ـ در احوالات آیت الله بهاء الدینی
مرحوم آقا، از اوان نوجوانی تصمیم‌های سنجیده و دقیق می‌گرفتند و به دنبال آن محکم و قوی در اجرای آن ایستادگی می‌کردند. آن جا که کاری را صلاح و خیر تشخیص می‌دادند، هیچ نیرویی جز اراده الهی نمی‌توانست مانع اراده‌شان گردد.
زیر بنای تصمیمات ایشان دستورهای الهی و توجه به اوامر و نواهی خداوند بوده است. از این رو، به مستحبات اهمیت زیادی داده، سعی فراوانی در ترک مکروهات و اعمال ناشایست می‌کردند.
پیاده روی از کارهای مطلوبی بود که ایشان هیچ گاه ترک نمی‌کرد و همواره برای حفظ سلامتی خود از این ورزش پسندیده سود می‌بردند.
به دلیل همین حالتهای معنوی بود که به قدرت روحی عمیقی رسیده بودند، به طوری که تسلطی همه جانبه بر جسم خویش در خود ایجاد کرده بودند.
نقطه آغاز این تصمیم، جمله‌ای حکمیانه از دوست صمیمی و یار قدیمی ایشان، امام خمینی(ره) بوده است، که در کتاب آیت بصیرت چنین نقل می‌کنند:" در دوران جوانی با زمستان سردی روبرو شدیم که همچون دیگران برای دوری از سوزش سرما، پوستینی بر تن کرده بودیم و همراه آن کارهای خود را با زحمت انجام می‌دادیم".
تا این که روزی حاج آقا روح الله سراغ ما آمد و مرا با آن وضع دید فرمود: چه وضعی است که برای خود درست کرده اید؟!
از آن روز تصمیم گرفتم بر سرما مسلط شوم. مدتی نگذشت که در سوز و سرمای شدید زمستان با لباس معمولی زندگی می‌کردم و هیچ گاه وسایل گرم کننده به کار نمی‌بردم و تنها از رواندازی سبک استفاده می‌کردم.»
دوری از لذات ظاهری و نفسانی مرام همیشه ایشان بوده است، زیرا در دوازده سالگی و در تابستان گرم و طاقت‌فرسای قم، تمام روزه‌های خود را گرفته و با عشق و شادابی تمام به عبادت مشغول بوده‌اند، روزانه چهار جزء قرآن تلاوت کرده و از این سرچشمه نور بهره‌ای وافر برده‌اند.
گاهی یادی از آن دوران می‌کردند : "درهای رحمت به روی بنده باز شد. آنان که مرده یک نان و کباب هستند، هرگز از این عالم سر در نمی‌آورند ، چرا که در این عالم عقل و دین حاکم است".
منبع» برنا نیوز