برکت خداوند پایانی ندارد

عصر شیعه - حماسه کربلا، بزرگترين و دلخراش ترين واقعه تاريخ است که پس از هزار و چهارصد سال هنوز هم زنده مانده و با گذشت چهارده قرن، به ياد آن واقعه اشک‌ها ريخته مي شود و ناله و فريادها به گوش می رسد. حماسه ای که گرما و حرارت آن هرگز در دل‌های مومنین خاموش نمی شود.

«و ذکّر فإن الذّکری تنفع المؤمنین»
باید در کارها اخلاص داشته باشیم؛ کسی که مجلس عزاداری برپا می کند یا کسی که در مجلس عزاداری شرکت می کند، چه با سخنرانی چه با کمک کردن در کارها چه با قدم برداشتن برای این کارها و یا برای خدمت کردن به مردم؛ بداند که حسین علیه السلام امامی شاکر است. همه ائمه علیهم السلام مظهر اسمای حسنای الهی هستند: خداوند شکور است، پیامبر (ص) ما نیز شکور است، اولیا و اوصیای خاندان او نیز همین طورند و از این کارهای زیبای انسان قدردانی می کنند؛ پس انسان باید با اخلاص کار کند تا کارهایش در روزی که «يَوْمَ لا يَنفَعُ مَالٌ وَلا بَنُونَ * إِلاَّ مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيم» موجب رهایی او شود.

«حکمت امروز»
استفاده از فرصت ها؛ دقیقه هایی که پس از پایان مجالس عزاداری داریم، دقیقه هایی گرانبها وگرانقدر است که با قیمتی بسیار اندک خریداری کرده ایم. تلاش کن در فضای اشک، گریه، توجه، توسل و دعای طولانی به سر ببری! زیرا همین اشکها که هنگام گوش کردن روضه از چشمانت سرازیر می شود، موجب ایجاد همنشینی و نزدیکی تو و خداوند است.

«در محضر امام مهدی (عج)»
این روزها، روزهایی است که تامل و تدبر درباره فقه محرم کاری بسیار نیکو است. امام رضا علیه السلام می فرماید: «پدرم وقتی ماه محرم می رسید خندان دیده نمی شد، و اندوه بر او غلبه داشت تا ده روز از محرم می گذشت، وقتی این روز فرامی رسید روز مصیبت و حزن و گریه او بود در حالی که می فرمود: امروز همان روزی است که حسین علیه السلام در آن کشته شده است.» ما هم باید در چنین حال و هوایی باشیم چون حضرت صاحب الامر، امام زمان مجالس جدش حسین (ع) و کسانی که یاد حسین (ع) را زنده نگاه می دارند دوست دارد.
گر چه جمله زیر مستقیما از سخنان امام زمان نیست اما از آنجا که صاحب المکیال آن را نقل کرده است در اینجا می آوریم: «من برای کسی که مصیبت جدم حسین (ع) را زنده می کند و بعد برای تعجیل فرج من دعا می کند دعا می کنم.»

«آیا امروز به دنبال ثوابی هستید؟»
یابن شبیب! اگر بر حسین گریه کنی آنچنان که اشک ها بر گونه هایت جاری شود، خدا تمام گناهان کوچک و برزگ، کم یا زیاد تو را می آمرزد؛ یابن شبیب! اگر خواستی خدا را در حالی ملاقات کنی که گناهی نداشته باشی حسین را زیارت کن؛ یابن شبیب! اگر خواستی در یکی از خانه های بهشت همراه پیامبر باشی قاتلان حسین را لعنت کن؛ یابن شیب! اگر خواستی ثواب کسانی را داشته باشی که همراه حسین (ع) به شهادت رسیدند هر وقت او را به یاد آوردی بگو: «یا لیتنی کنت معهم فافوز فوزا عظیما»؛ یابن شیبب! اگر خواستی در درجات عالی بهشت همنشین ما باشی: از اندوه ما اندوهناک و از شادی ما شاد باش، بر تو باد ولایت ما که اگر کسی سنگی را دوست داشته باشد روز قیامت خداوند متعال او را با آن محشور می کند.

«بوستان عقاید»
یکی از بزرگترین وظایف محبان امام حسین (ع) در این ایام، نشان دادن عشق و علاقه خود است، نه فقط با عزاداری ها بلکه با ترجمان عملی این عشق! چون عشق چیزی جز تجانس میان عاشق و معشوق نیست و این تجانس فقط با حرف ثابت نمی شود بلکه با تلاش برای تقرب و نزدیکی میان ذات عاشق و ذات معشوق در صفات و ملکات شکل می گیرد. در این روزها، بزرگترین وسیله تقرب به خدا، پاگذاشتن بر روی نفس اماره است؛ با دوری از ملکه خبیثات یا برکندن و از بین بردن منکری که با آن درآویخته ایم.

«ولاییات»
سرنوشت بشر همیشه خواهان جاودانگی و برجا ماندن اثری پس از کوچ از این دنیای فانی بوده است. حسین (ع) نمونه ای از مفهوم جاودانگی است که نشان می دهد جاودانگی راهی جز ارتباط با مبدا خلود ندارد؛ مبدءیی که اگر در عمل یا وجودی برکت ایجاد کرد آن را به اسباب دوام و خلود مرتبط می سازد. همانطور که خدا به پیامبرش وحی فرموده: «اگر اطاعت کنی خشنود می گردم و اگر خشنود گردم برکت می بخشم و برکت من پایانی ندارد...»
این همان چیزی است که تجلی آن را در نهضت حسینی می بینیم؛ هر سال او را چنان به یاد می آوریم که گویی این مصیبت تازه رخ داده است. بنابراین هر که خواهان جاودانگی است باید سری به سرزمین نینوا بزند تا ببیند خدا چگونه جاودانگی را برای آن جماعت رقم زد؛ جماعتی که در یکی از سال ها در گوشه ای از خاک خونشان ریخته شد و یزید حتی تصور نمی کرد روزی خواهد آمد که کربلا جایگاه عاشقان سراسر تاریخ شود؛ همانند آن کسی که برای رفتن به زیارت حسین علیه السلام دستش را می دهد.

«فواید و تجربیات»
هدف از مجالس حسینی این است که انسان درون خود تغییر اساسی ایجاد کند بنابراین ما باید بتوانیم از این مجالس در عمل و از طریق تلاش برای ایجاد تغییر در عادات فاسد روح خود استفاده کنیم زیرا چنانکه امام رضا (ع) می فرماید این اشک ها کرامت دارند: «پس بر مثل حسین باید گریه کنندگان گریه کنند. گریه بر حسین گناهان سخت را محو می گرداند!»
حرف های سخنران مجلس در احیای عزای امام حسین قدرت ثاثیرگذاری دارد چون این حرفها را کسی بر زبان می آورد که بر منبر حسینی نشسته است، کسی که منصوب شده تا خونی که در راه خداوند عزوجل ریخته شد را جاودان نگاه دارد.

اللهم اجعلني في درعك الحصينة التي تجعل فيها من تريد
اللهم لك الحمد وإليك المشتكى وأنت المستعان.