کیفر دنیوی و اخروی اعراض از خداوند، تأثیر ذکر حقیقی در اجتناب از معاصی

آیت‌الله ضیاءآبادی در جلسه تفسیر با اشاره به معنای حقیقی ذکر و کیفر اعراض از آن تصریح کرد: کیفر دنیوی اعراض از خداوند این است که زندگی او را در دنیا دشوار می‌کنم و کیفر در آخرت هم این است که او را نابینا محشور می‌کنم.

آیت الله سید محمد ضیاء آبادی، مفسر قرآن کریم و استاد برجسته اخلاق شهر تهران در جلسه هفتگی تفسیر و اخلاق خود  به شرح و تفسیر آیات 124 تا 127 سوره طاها پرداخت.

این مفسر قرآن کریم با اشاره به آیات 124 تا 127 سوره طاها بیان کرد: خداوند می‌فرماید: «وَ مَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِکْری فَإِنَّ لَهُ مَعیشَةً ضَنْکاً وَ نَحْشُرُهُ یَوْمَ الْقِیامَةِ أَعْمی‏؛ قالَ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنی‏ أَعْمی‏ وَ قَدْ کُنْتُ بَصیراً؛ قالَ کَذلِکَ أَتَتْکَ آیاتُنا فَنَسیتَها وَ کَذلِکَ الْیَوْمَ تُنْسی‏؛ وَ کَذلِکَ نَجْزی مَنْ أَسْرَفَ وَ لَمْ یُؤْمِنْ بِآیاتِ رَبِّهِ وَ لَعَذابُ الْآخِرَةِ أَشَدُّ وَ أَبْقی‏» در این آیات خداوند می‌فرماید کسی که از دستور من اعراض کند، از یاد من روی برگرداند و پشت کند برای او دو کیفر قرار داده‌ام.

وی افزود: این دو کیفر یکی در دنیا است و یکی در آخرت؛ در دنیا اینکه زندگی او را در دنیا دشوار و بسیار سخت می‌کنم به نحوی که به هر کاری دست بزند به مشکل بر می‌خورد و به مقصد نمی‌رسد و اما کیفر او در آخرت هم این است که او را کور و نابینا محشور می‌کنم. چنین شخصی در روز قیامت می‌گوید: در دنیا بینا بودم حال چرا کور محشور شده‌ام. به او می‌گویند این کیفر برای این است که در دنیا آیات و دستورات الهی به تو رسید اما تو به آن اعتنا نکردی و بدان پشت کردی، پس خداوند مردم تجاوزگر که به برنامه خداوند تجاوز می‌کنند را کیفر می‌کند.

آیت‌الله ضیاءآبادی تصریح کرد: هر کس از حدی که خداوند مشخص کرده تجاوز کند و بر خلاف دستور خدا رفتار کند کیفر می‌شود و این کیفر در دنیا با عذابی سبک‌تر است که بالاخره تمام می‌شود اما عذاب آن در آخرت هم شدیدتر و سخت‌تر است و هم باقی و پایان‌ناپذیر است.

آیت‌الله ضیاء آبادی در ادامه به معنی ذکر اشاره و اظهار کرد: ذکر فقط سبحان الله و الحمدالله گفتن نیست؛ این‌ها الفاظ هستد در صورتی که ذکر واقعی یاد خداوند است و این کار قلب است. یاد کردن بدین نحو است که مثلا شما در منزلتان نشسته‌اید ناگهان یاد کسی می‌افتید و بر اساس علاقه‌ای که به آن فرد دارد با او ارتباط برقرار می‌کنید و به او تلفن می‌کنید و این چنین یادش می‌کنید و یا اینکه خیلی شدت علاقه زیاد باشد بلند می‌شوید و به منزل آن شخص می‌روید تا او را ببنید.

استاد برجسته اخلاق شهر تهران تصریح کرد: خداوند به ما گوش داده، چشم داده، عقل داده، دستوراتی همراه با کیفر و پاداش داده ما این ها را می‌فهمیم و به یاد خدا می‌افتیم که او حیات‌بخش ما است اما اینکه تسبیح به دست بگیریم و فقط الفاظ ذکر را بگوییم کافی نیست. خداوند می‌فرماید: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اذْکُرُوا اللَّهَ ذِکْرًا کَثِیرًا؛ ای مردمی که به من ایمان آورده اید به یاد من باشید آن هم فراوان یاد من کنید».

وی در ادامه گفت: در هر جا هستید چه در خانه، چه در بیرون، چه در محل کسب و کار خود باید همواره به یاد خدا باشید، ببینید خدا از ما چه خواسته است، با گوش و چشم و رفتار چه کاری خداوند از من خواسته است.

آیت‌الله ضیاءآبادی تصریح کرد: یاد خدا این است که بدانی خدا در هر زمانی از ما چه می‌خواهی؟ نماز که می خوانید باید به یاد خدا باشید نماز فقط رکوع و سجود نیست ارزش نماز این است که یاد خدا باشید. صبح، ظهر، شب که نماز می‌خوانید برای اینکه یاد خدا برایتان تکرار شود خم و راست شدن که نماز نیست بلکه هدف به یاد خدا بودن است. اگر به یاد خدا بودید آن نماز جلوی فساد و فحشاء را می‌گیرد و وقتی شما یاد خدا کردید خدا هم یاد شما می‌کند.

مفسر قرآن کریم با اشاره به قرآن خواندن بدون عمل بیان کرد: هر وقت دیدید که  قرآن می خوانید ولی قلبتان،بدنتان با قرآن نیست آن قرآن خواند بی فایده است.قرآن تا زمانی که قلب و اعضاء بدنتان با آن همراه استو عمل می کنید فایده دارد،حلق و صوت قرآنی به تنهایی که فایده ای ندارد.صدای،لحن،قرایت خوب و قرآنی است اما در دل خبری نیست دل قرآنی نیست جوارج و اعضاء قرآنی نیست این نوع قرایت اصلا بی فایده است شما قرآنی نیستنید.

بنابر این گزاش، در ادامه با توجه به اینکه ایام شهادت حمزه سید الشهدا(ع) و وفات حضرت عبدالعظیم(ع) بود حاج محمد محجور به مداحی و مرثیه سرایی پرداخت.

امیرمحسن سلطان احمدی