نهضت عاشورا, ادبیات عاشورایی

جام رقیه

  عصر شیعه ـ شعر محمد علی مجاهدی (پروانه) لبریز شهد عاطفه جام رقیه استآوای مهر جان کلام رقیه استجانسوز و کفر سوز و روان سوز و ظلم سوزدر گوشه خرابه کلام رقیه استچون او کسی به عهد محبت وفا نکرداین سکّه تا به حشر به نام رقیه استبا دستهای کوچک خود نخل ظلم کندعالیترین مرام، مرام رقیه استیک جمله گفت و کاخ ستم را به باد دادخونین ترین پیام، پیام رقیه استآن قصّه ای که خاطره انگیز کربلاستافسانه خرابه شا

فقط خدا بود که می دانست

  عصر شیعه ـ شعر سید حسن حسینی فقط خدا بود که می دانست آن دل دریایی به کمند پند های پوسیده دربند نمی آید وبا لبان مواج بی کرانه های دور خطر را می بوسد. پس به دریا زد وتشنگی سر به تلاطم گذاشت عطش چه بی رحمانه اتش می بارد باید چراغ را خاموش کرد تا چهره ی مردانگی روشن شود. در ظهر موعود پاییز گل کرد و یک باغ ارغوان درو شد... اینک خدا می داند: نام آن دل کامل ترجیع بند هاتف عرش ا